Wyprawka przedszkolaka

Prosimy, aby każde dziecko miało systematycznie uzupełniane ubranka na zmianę w szafce, dobrane zgodnie z porą roku (bieliznę, rajstopki, skarpetki, bluzeczka i spodenki/spódniczka).

Pierwszego dnia września przynosimy obuwie zmienne- kapcie na rzepy oraz szczoteczkę do zębów, pastę i kubek. W grupie I również kocyk i poduszkę.

 

Kącik rodzica

Kilka słów o adaptacji…

Dziecku będzie łatwiej, jeśli jest przygotowane do samodzielności w zakresie:

  • Jedzenia – panie zawsze chętnie pomogą , ale dobrze żeby dzieci umiały posługiwać się łyżką i widelcem.
  • Mycie rąk i twarzy – w ciągu dnia wielokrotnie dzieci myją ręce i buzię, warto więc aby maluszek próbował radzić sobie z tymi czynnościami.
  • Ubieranie się – panie zawsze pomogą dziecku ubrać się, ale warto aby powoli dzieci stawały się samodzielne,  miały wygodne ubranka i próbowały ubierać się same.
  • Wyrażanie swoich potrzeb – maluszek powinien umieć sygnalizować, kiedy chce skorzystać z toalety.

Co może pomóc dziecku?

  • Wcześniejsze przyzwyczajanie dziecka do przebywania w nowym miejscu pod opieką osób trzecich, kontaktowanie dziecka z rówieśnikami, np. na placu zabaw.
  • Uczenie dziecka poprzez zabawę czynności związanych z samoobsługą.
  • Informowanie dziecka o tym, że czas w przedszkolu będzie spędzało bez rodziców, w towarzystwie innych dzieci.
  • „Kawałek domu” – drobiazg przyniesiony przez dziecko z domu, np. ulubiona zabawka, maskotka.

Mamo, Tato…

  1. W początkowym okresie adaptacji odbieraj dziecko wcześniej. Małe dziecko  ma inne poczucie czasu i okres przebywania poza domem wydaje mu się bardzo długi.
  2. Nie przeciągaj pożegnania w szatni. Pomóż dziecku rozebrać się, pocałuj je i wyjdź, przekazując maluszka nauczycielowi. Przy pożegnaniach z nim bądź uśmiechnięty i spokojny.
  3. Nie zabieraj dziecka do domu, kiedy płacze przy rozstaniu. Jeśli zrobisz to choć raz, będzie wiedziało, że łzami można wszystko załatwić. Bądź gotowy na trudne rozstania w pierwszych dniach, nawet tygodniach, na płacz i odmowę wyjścia z domu.
  4. Nie okazuj negatywnych emocji: nie płacz, nie wracaj pod drzwi, gdy słyszysz, że twoja pociecha płacze. Takie zachowania u dziecka jest zupełnie normalne! Kiedy jednak zobaczy, że rodzic czuje się niepewnie, pozostawiając go w przedszkolu, będzie miało wrażenie, że dzieje się coś złego, a to spotęguje jego stres.
  5. Nie obiecuj: jeśli pójdziesz do przedszkola, to coś dostaniesz. Kiedy będziesz odbierać dziecko, możesz dać mu maleńki prezent, ale nie może to być forma przekupywania, lecz raczej nagrody. Niech codzienną  nagrodą za „grzeczne” pożegnanie będzie wspólna zabawa z dzieckiem.
  6. Staraj się określać, kiedy przyjdziesz po dziecko, w miarę dokładnie. Nie mów więc: „Przyjdę, kiedy skończę pracę”, ponieważ dziecko nie wie, o której godzinie rodzic kończy pracę. Lepiej powiedzieć: „Odbiorę Cię z przedszkola po obiedzie/ po podwieczorku”. Najważniejsze jest to, by DOTRZYMYWAĆ SŁOWAinaczej dziecko będzie czuło się nieszczęśliwie.
  7. Kontroluj, co mówisz. Zamiast: „Już możemy wracać do domu”, powiedz: „ Teraz możemy iść do domu”. To niby niewielka różnica, a jednak pierwsze zdanie ma negatywny wydźwięk. Nie strasz dziecka przedszkolem bo będzie się bało. Buduj w domu pozytywny obraz przedszkola.
  8. Nie wymuszaj na dziecku, żeby zaraz po przyjściu do domu opowiedziało, co wydarzyło się w przedszkolu – to powoduje niepotrzebny stres. Daj dziecku i sobie czas na przyzwyczajenie się do nowej sytuacji. Kiedy odpocznie porozmawiaj z nim o przedszkolu, ale nie zmuszaj do mówienia.
  9. Tłumacz dziecku, że reguły obowiązujące w przedszkolu są dobre. Dzieci lubią, gdy ich świat jest uporządkowany i ma swoją harmonię. Brak zasad i wymogów ze strony nauczyciela sprawia, że maluch odczuwa chaos, a to powoduje brak poczucia stabilności i bezpieczeństwa w nowym miejscu. Wdrażaj dziecko do przestrzegania umów i zasad.
  10. Przyzwyczajaj dziecko do samoobsługi. Pozwól mu samemu załatwić potrzeby fizjologiczne, myć ręce i ubierać się. Daj dziecku wygodny strój, który może pobrudzić.
  11. Wszystkie wątpliwości lub pytania kieruj do nauczyciela. Na pewno uzyskasz pomoc i osiągniesz porozumienie. Dziecko widząc, że rodzic rozmawia z nauczycielem, czuje się bezpieczne..